strona: << poprzednia|| 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ||następna>>

Najczęściej występujące pobudki czynu należą do grup:

• emocjonalnych,
• seksualnych,
• patologicznych lub urojeniowych,
• ekonomiczno-rabunkowych,
• z zemsty.

Z badań wynika, iż najwięcej zabójstw i tzw. przestępstw ciężkich popełnia się z pobudek emocjonalnych i seksualnych.

Sprawcami zabójstw na tle emocjonalnym (to tu klasyfikowane są tzw. zabójstwa w afekcie) są najczęściej osoby, które powszechnie określamy jako "agresywne", mające problemy z samokontrolą, nadmiernie drażliwe, impulsywne, nadmiernie podejrzliwe, wrogo nastawione do otoczenia. Często mające problemy z alkoholem. W rodzinie panują ambiwalentne stosunki emocjonalne, ale matka najczęściej akceptuje w pełni swoje dziecko. Sprawca może mieć trudności ekonomiczne i problemy z akceptacja społeczną. Zabójca "emocjonalny" najczęściej zabija kogoś kogo zna (55% przypadków to partner lub członek rodziny).

Ofiara psychologicznie podobna jest do sprawcy: jest w złej sytuacji ekonomiczno - społecznej, nadużywa alkoholu, mogła mieć epizody kryminalne, ma tendencję do wywoływania konfliktów, kłótni. Jej zachowanie często wpływa na wybuch agresji sprawcy.

Takie zabójstwo nie jest planowane. Mordercę po prostu "trafia szlag" i wybucha w sposób niekontrolowany, rozładowując emocje poprzez tłuczenie ofiary "czym popadnie". Nie wiąże jej ani nie knebluje. W tym samym miejscu atakuje, zabija i pozostawia ciało, a także najczęściej bardzo wiele śladów. Ofiara ma rozległe obrażenia, sugerujące że broniła się przed sprawcą, ale są one rozlokowane przypadkowo.

Zabójca na tle seksualnym jest najczęściej klasycznym potwierdzeniem powiedzenia "bo mamusia go nie kochała". Za to karała fizycznie i psychicznie. Dzieciństwo i młodość jest nacechowana pasmem stresów i frustracji, bez więzi emocjonalnej z rodzicami, za to z dużym nasileniem kar fizycznych i zwykłego znęcania się. Zabójstwo ma zaspokoić jego potrzeby potwierdzenia własnej wartości i dominacji. Wysoki poziom agresji połączony jest z chłodem emocjonalnym, tendencją do tłumienia emocji, wrogości a zarazem uciekania w świat fantazji. Zabójca może mieć za sobą epizody dręczenia zwierząt w dzieciństwie. Nadpobudliwy, może przeprowadzać próby samobójcze lub dokonywać samookaleczeń. Pierwsze kontakty seksualne nieudane, często zaburzenia popędu, dewiacje seksualne.

Zabójca na tle seksualnym zaplanuje swój czyn. Starannie wybierze ofiarę (przeważnie są to osoby wyjątkowo uległe, lub przeciwnie - szczególnie silne). Nie będzie to nikt kogo zna. Może zabrać ofiarę do wcześniej zaplanowanego miejsca, aby po dokonaniu czynu zabrać ją stamtąd i ukryć. Tacy zabójcy najczęściej duszą swoje ofiary, przedtem wiążąc i kneblując, torturując je, bijąc do nieprzytomności. Sprawca w różnorodny sposób manipuluje ciałem, umieszcza w nim przedmioty, przewozi ofiarę żyjącą lub/i martwą, rozbiera ją i ubiera etc. Najczęściej nie dochodzi do normalnego stosunku płciowego, tylko do jakiejś formy jego substytutu, jeśli już, to stosunek odbywa się kiedy ofiara jest już martwa. Znalezione ciało ma swoiste obrażenia (np. wycięte genitalia), nosi oznaki znęcania i tortur, czasem sprawca zabiera ze sobą niektóre części ciała.

Na podstawie wszystkich powyżej wymienionych punktów możemy stworzyć V - charakterystykę sprawcy: dane demograficzne, intelektualne, emocjonalne i psychofizyczne cechy osobowości, nawyki, upodobania, charakterystyczne czynności.
Z tego wszystkiego powinny wyniknąć jakieś VI - wnioski i sugestie do śledztwa.

Psychologiczna sekcja zwłok

Termin ten wprowadzili Amerykanie w 1977 roku, na określenie profilowania przeprowadzanego w przypadkach samobójstwa. Stosowana jest przede wszystkim przez armię amerykańską. Technika skupia się na sposobie i okoliczności śmierci. Bierze pod uwagę przede wszystkim:

1. możliwość zażywania narkotyków i alkoholu, historię zdrowotną denata, historię zdrowotną rodziny, poziom stresu w ostatnim czasie w życiu samobójcy, wykształcenie, zatrudnienie, wykształcenie, preferencje seksualne,
2. relacje interpersonalne, przeczytanie niedawno książki, rodzaj słuchanej muzyki, odwiedzane strony internetowe, wykonywane telefony, zainteresowania i hobby, tematy rozmów z przyjaciółmi, relacje z nauczycielami lub współpracownikami, starzy i aktualni nieprzyjaciele,
3. reakcje otoczenia na śmierć ofiary,
4. sny, marzenia, obawy i leki ofiary, zmiany i wahania nastroju, stan umysłu ofiary, zdolność koncentracji,
5. rozkład wydarzeń w czasie darzenia, przed i po zdarzeniu.
   

strona: << poprzednia|| 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ||następna>>
Skomentuj artykuł na forum