strona: << poprzednia|| 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ||następna>>

KROKI W PROFILOWANIU

W modelu profilowania powszechnie akceptuje się czteroetapowy system dochodzenia do oczekiwanego wyniku: pozyskiwanie danych, opisanie przestępstwa poprzez jego klasyfikację, rekonstrukcję czynu i opracowanie profilu.

Keppel & Walter (1999) określili następujące kroki w profilowaniu:

1. Określić fizyczny, psychiczny i demograficzny profil przestępcy.
2. Określić zachowanie podczas przestępstwa i strategię uniknięcia aresztowania.
3. Pomóc określić strategię śledztwa.
4. Zidentyfikować podpis przestępcy.
5. Określić gdzie mogą znajdować się ślady.

Według Roberta Resslera, etapy jakie musi przejść osoba wykonującą profil to:

1. Określić i ocenić przestępstwo.
2. Dokładnie zbadać i przeanalizować miejsca zdarzenia.
3. Szczegółowo opisać i przeanalizować ofiarę, cechy jej wyboru.
4. Zebrać i przeanalizować wszystkie możliwe dane z raportów policyjnych (zdjęcia, badania laboratoryjne).
5. Zebrać i przeanalizować wszystkie możliwe dane z protokołu sekcji zwłok i innych badań medyczno-sądowych.
6. Stworzyć profil i opisać sprawcę.
7. Pomóc określić strategię śledztwa.

Najbardziej rozpowszechnionym schematem profilowania jest wprowadzony
przez FBI czteroetapowy proces:

1. Zgromadzenie jak największej ilości danych o zdarzeniu poprzez badanie wszystkich dostępnych raportów i źródeł.
2. Sklasyfikowanie przestępstwa na podstawie wszystkich zebranych danych.
3. Rekonstrukcja przestępstwa obejmuje odtworzenie przebiegu zdarzeń.
4. Tworzenie profilu zawierającego (w miarę możliwości) informacje dotyczące wieku przestępcy, rasy, poziomu wykształcenia, zawodu, stanu cywilnego, zainteresowań, charakterystyki osobowości, a także np. opisu posiadanego przez niego samochodu.

Podsumowując: bez względu na metodologię jaką wybierzemy, nie unikniemy pewnych faz postępowania.

Musimy zebrać i I - przeanalizować wszystkie dane dotyczące ofiary, czasu i miejsca zdarzenia. Poznać ofiarę: jej sytuację rodzinną, stan majątkowy, zachowanie, temperament, inteligencję, stopień przystosowania społecznego, zachowania seksualne, choroby, przyczynę śmierci, ślady i obrażenia na ciele, przeanalizować ostatni okres życia. Poznać znalezione ślady i miejsce czynu (napadu, śmierci, porzucenia ciała): położenie geograficzne, otoczenie, straty, zniszczenia, zabite zwierzęta, przedmioty, napisy, rysunki pozostawione przez sprawcę. Poznać ślady: narzędzia zbrodni, przedmioty pomocnicze, ślady wydzielin i inne znalezione na miejscu. Umiejscowić zdarzenie w czasie (pora roku, dokładna data), określić przebieg zdarzenia: czas zużyty na rozpoznanie i przygotowanie, zabójstwo i czynności z ciałem ofiary, zacierania śladów i ucieczki. Ekspert szacuje te dane na podstawie danych zebranych w śledztwie, dokumentacji policyjnej i medycznej, raportów z sekcji zwłok, zdjęć z miejsca przestępstwa itd.

Jak na ironię, profilowanie psychologiczne sprawdza się lepiej w tworzeniu sylwetek ofiar niż przestępców.

Kiedy poznamy dane musimy je II - sklasyfikować. Jaki to typ zabójstwa (pojedyncze, seryjne, wielokrotne, emocjonalne), sekwencję zdarzeń, poziom eskalacji przemocy, stopień ryzyka sprawcy i ofiary.

Możemy III - rekonstruować zdarzenie: co stało się bezpośrednio przed zabójstwem, wybór ofiary, wybór miejsca i narzędzi, ustalenie sposobu zabójstwa, czynności z ciałem ofiary, zachowanie bezpośrednio po zabójstwie, dalsze zachowanie sprawcy. Aby to ustalić musimy poznać (w miarę możliwości oczywiście) mechanizm obrażeń i tortur, kolejność czynności ofiary i sprawcy, jego przemieszczanie się po miejscu zdarzenia, krótko mówiąc - odtworzyć zachowanie sprawcy.

Pokusimy się o ustalenie IV - motywacji sprawcy: wiodącej i tej mniej oczywistej. Osiągnięcie celu będzie wymagać czasem badania zarówno pamiątek (wziętych od ofiary przy miejscu przestępstwa ) jak i prawdopodobnych motywów działania sprawcy (zazwyczaj przez badanie jego modus operandi, to co zrobił, a czego nie na miejscu zbrodni, aż do snucia przypuszczeń o fantazjach rodzących się w jego głowie). Musimy odpowiedzieć po prostu na pytanie : Dlaczego to zachowanie? Pomóc nam może określenie:

MODUS OPERANDI - W ogólny, sposób modus operandi jest to zachowanie niezbędne do przeprowadzenia i zakończenia przestępstwa. Douglas i Olshaker określają M.O jako to: "co przestępca musi robić aby zrealizować przestępstwo." Każde M.O będzie zawierać elementy, które:

1. zapewniają powodzenie przestępstwa;
2. sugerują identyczność
3. pozwalają uciec.

Na przykład, kiedy przestępca przyzwyczaja się kneblować ofiarę taśmą klejącą, to jest M.O. Dlatego że przestępca uświadomił sobie, że ofiara krzyczy po pomoc, a on może zostać przez to złapany. Nie można łączyć przypadków opierając się tylko na M.O. Dlatego że M.O jest dynamiczne i zawsze zmienne z nabieranym doświadczeniem.

RYTUAŁU - Rytuał jest zachowaniem, które przewyższa środki niezbędne aby popełniać przestępstwo. Czasem nazywany jest podtypem podpisu: tzw. "rytualny podpis." Jest to istotnie niezwykłe zachowanie. Może wynikać z psychosexualnego zapotrzebowania przestępcy, i może być krytyczny dla wypełnienia ich uczuciowych zapotrzebowań. Rytuał także może być tworzony w fantazji i może być stały albo może się zmieniać.

PODPISU - W ogólnym opisie, podpis jest kombinacją zachowania;. Douglas i Olshaker określają to jako "coś co przestępca musi robić aby wyrazić siebie emocjonalnie. To zachowanie nie jest wymagane aby pomyślnie zrealizować przestępstwo." Podpis może być wywnioskowany z obydwu: M.O. i rytuału. Podpis nie jest tym samym co niezwykłe zachowanie. Rytualny podpis może zawierać większa ilość podobnych, niezwykłych, niekoniecznych zachowań.

Główne różnice pomiędzy M.O. a podpisem:
M.O. = powodzenie przestępstwa

• Ofiara, wybór ulokowania, środki ataku, użycie broni, planowanie, środki transport
• Zabieranie rzeczy wartościowych
• Zostawione ślady

Podpis = potrzeby i wzorce przestępcy

• Sposób zadawania ran, działania seksualne, środki kontroli, rytuały, rozmowy
• Zabierane pamiątek
• Zniszczenie śladów

Rdzeń podpisu nigdy nie będzie się zmieniać (Keppel 2005 ), chociaż działania mogą się z czasem wzmacniać(na przykład, profil "ofiary idealnej" może obejmować coraz większą grupę ). Douglas traktują podpis jak ekspresję gwałtownych fantazji, która postępuje z czasem

strona: << poprzednia|| 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ||następna>>
Skomentuj artykuł na forum