strona: 1, 2, 3, 4

Ameryka Środkowa i Północna

Aztekowie już około 3000 lat temu przygotowywali ololiuqui - substancję na bazie nasion powoju Rivea corymbosa. Innym napojem halucynogennym i odurzającym był tlitliltzin, również z powoju Impomea violacea.

Jedną z najstarszych roślin halucynogennych jest "święty grzyb". Wiadomości o nim pochodzą z epoki kultury Majów (trzeciego - czwartego wieku naszej ery ). Wszystkie te grzyby należały do rodziny Psilocybe << Psilocybe.

Pierwsze dane o uprawie koki pochodzą zaś z środkowej Amazonii. Pobudzające działanie tej rośliny znane już było około 500 roku naszej ery (okres Nazca) . Obok mumii pochodzących z tej epoki znaleziono kilka woreczków z liśćmi koki. Inkowie wierzyli, że kokę podarował im bóg. W czasach kokwisty odkrył ją dla Europejczyków Pizzaro.

Erythroxylaceae coca

Ulubionym narkotykiem Indian z Brazylii i Ekwadoru od stuleci jest ayahuasca - napar z pnączy z rodziny Banisteriopsis.

Banisteriopsis caapi

Narkomania haszyszowa znana do setek lat na kontynencie południowo - amerykańskim i w Meksyku rozwinęła się w Stanach Zjednoczonych przed drugą wojną światową, a rozwinęła dopiero po drugiej wojnie światowej. Zwyczaj ten przywieźli do Ameryki północnej emigranci meksykańscy.
Tam też w ubiegłym wieku, wykładowca psychologii klinicznej Timothy Leary spopularyzował LSD (o którym mowa jeszcze będzie).

Europa i Azja
Rozwój cywilizacji i kontaktów międzyludzkich sprzyjał niekontrolowanemu i nieograniczonemu rozpowszechnianiu różnych używek i halucynogennych środków oszałamiających. W basenie Morza Śródziemnego, Morza Czarnego oraz na terenie środkowej Azji popularna była pewna stepowa i półpustynna roślina o działaniu halucynogennym.
Kokę do Europy przywieźli konkwistadorzy jako niezawodny środek na głód i zmęczenie. Popularne stały się różnorakie nalewki i wina na jej liściach (początkowo Coca-cola również zawierała ekstrakty koki) . W 1860 opracowano metody otrzymywania kokainy w czystej postaci. Jej wielkim zwolennikiem był Zygmunt Freud, który swego czasu napisał nawet dzieło "Uber coca" wychwalający zalety kokainy. Asystent Freuda - Koller stosował roztwór koki do znieczulania podczas operacji oka.

"Kariera" opium też rozwijała się znakomicie. Dowodzi tego istnienie w Paryżu na początku roku 1200 potajemnych palarni opium. Za pierwszego Europejczyka używającego konopi uważa się Marco Polo. Choć na niwie poularyzacji opium większe zasługi ma Paracelsus, który to wprowadził do w XVI wieku do lecznictwa preparaty przeciwbólowe określane nazwą "laudanum" (łac. laudare - wychwalać).

Palacze opium w Londynie, 1874

Od Marco Polo pochodzą za to opisy fanatycznych terrorystów muzułmańskich, zwanych Assassynami, których odwagę i nieludzką wręcz pogardę śmierci przypisywano odurzającym działaniom środków zawierających konopie. Zwłaszcza że słowo "Assassin" pochodzi od arabskiego "hashshashin" - "ten co je haszysz". Do Europy haszysz został przywieziony z Egiptu przez armie Napoleona Bonaparte Apogeum popularności haszysz osiągnął w wieku XIX. Jednym z jego entuzjastów był nawet Honore de Balzac.

Marihuana

W czasach działania inkwizycji znaleziono "nową" substancję halucynogenną - tzw. maść czarownic. Sporządzano ją najczęściej z pokrzyku, wilczej jagody, lulka czarnego i bielunia. Powodowała głęboki sen i "odlotowe" wizje.

W 1804 roku Armand Sequin wyodrębnił morfinę (nazwaną tak na cześć boga Morfeusza), a w 1832 roku pozyskano czystą kodeinę i najgroźniejszy ze wszystkich środek narkotyczny - heroinę.
Rok 1938 to rok zsyntetyzowania przez Jocobsa i Craiga kwasu lizerginowego zwanego popularnie LSD. Ale dopiero latach 60-tych Beatelsi nagrali pod jego wpływem swe doświadczenia z haju w przesławnym Lucy in the Sky with Diamonds.

Wcześniej za to eksperymentowano z czystą meskaliną. Już w 1930 roku dr. Guttman z Londynu przeprowadzał badania na 60 ochotnikach podając im małe dawki meskaliny i obserwując reakcje.

Żywiołowy rozwój technologii chemicznych pociągnął za sobą nadużywanie o wiele groźniejszych środków syntetycznych (m.in.: MBDB, 4-MTA, GHB, ketamina, PMMA, 2C-I, 2C-T-2, 2C-T-7 i TMA-2.). Ich niepowstrzymany rozwój mamy nieszczęście oglądać na własne oczy. Już w 2003 roku, w 14 państwach UE i państwach kandydujących objętych badaniem ESPAD rozpowszechnienie zażywania ekstazy było wyższe niż rozpowszechnienie zażywania amfetaminy