Chiny nazywane są czasem "kolebką cywilizacji". Początek okresu rozwoju Chin, nazywanego "Okresem trzech władców" datuje się na około 2850 rok p.n.e.

Legendarny cesarz Huang-Ti.

W 2000 - 1000 latach p.n.e. w Chinach sporządzano rysunki i zapisy na kościach zwierząt. Z nich też możemy odczytać pierwsze informacje na temat leczenia. W Anyangu dawnej stolicy królów dynastii Shang odkryto kości wróżebne, na których kapłani Shangów pozostawili informacje o ziołach, sposobach leczenia i diagnostyce.

Odkrycie w 1973 r. w prowincji Hunan medycznych zapisów datowanych około n w. p.n.e., przedstawia dowód, że zioła i sporządzone z nich mikstury polecane były dla pacjentów przez ówczesnych lekarzy wędrownych, wiejskich zielarzy czy rodzimych szamanów już w okresie 403-221 r. p.n.e.

Zachowały się również pieśni XI - VII wieku p.n.e. w których również jest wiele odniesień do medycyny, lekarzy i higienie. Z V-IV w. P. n. e pochodzi "Traktat o chorobach", zaś z II w. p.n.e. - "Traktat o wnętrzu". "Kanon medycyny" (teoretycznie napisany przez Huang-Ti "Żółtego Cesarza") podawał w III w. p.n.e że układ krwionośny skalda się z 12 naczyń, a krew krąży w ciele nieprzerwanie. Stwierdzał też iż kobiety mają 360 kości, zaś mężczyźni 365. Podawał też zewnętrzne przyczyny chorób, takie jak: wiatr, zimno, wilgoć, suchość, oraz wewnętrzne: strach, zmartwienie, radość.

Istotne zainteresowanie medycyną uwidacznia się w Dynastii Sung (960 - 1276 r. n.e.). Słynny lekarz, Sung Sy-mjao, zebrał dotychczasowe opracowania medyczne i uporządkował je, co uwidocznił w wielotomowym klasycznym traktacie "Tysiąc Złotych Recept".

strona: 1, 2,