strona: 1, 2 >>

Kiedy patrzy się z perspektywy na historie nowożytnych odkryć medycznych, można zauważyć pewną prawidłowość. Gro odkryć dla medycyny istotnych dokonali lekarze-chirurdzy. Trudno się zresztą dziwić, zważywszy że przez długie lata byli to jedyni praktycy, którzy w ogóle dotykali pacjenta (nie wspominając już o dostępie do świeżych zwłok, które niektórzy, jak np. sławny Andreas Vesalius, trzymali pod własnym łóżkiem) Trzeba podkreślić też rolę chirurgach wojskowych, którzy jako nieliczni w czasach, gdy sekcje zwłok traktowano jak herezje, mieli okazję zobaczyć co człowiek ma w środku. Pola walki dostarczały aż nadto pourywanych nóg i rąk, rozwalonych brzuchów i dziur w łepetynach. A dodatkowo, jak pisze F. Gonzales-Crussi w "Tajemnicach ciała", "...Człowiek opanowany ideą, wsparty dodatkowo przez solidne mury obronne powszechnie uznanej wiedzy naukowej, to ktoś z kim należy się liczyć. Jeśli ponadto jest jeszcze chirurgiem, stanowi potencjalne zagrożenie dla społeczeństwa - trzeba go uznać za uzbrojonego i niebezpiecznego. Plemienny przekaz ustny - obecny nawet dzisiaj wśród przedstawicieli zawodów medycznych - głosi, ze chirurg raczej robi niż myśli..." Nic więc dziwnego, że czasami z tego "robienia" wynikają rzeczy całkiem niespodziewane. I dla medycyny niezwykle istotne.

Chirurgiem był też dr William Beaumont, człowiek który umiał wykorzystać okazję, nawet jeśli tą okazją była dziura w cudzym żołądku. Ale zacznijmy klasycznie od początku. Na wstępie wypadało by przedstawić głównych aktorów tej historii.

Dramatis personae

dr William Beaumont

Beaumontowie przybyli z Anglii do Ameryki w 1635 roku. Zarówno ojciec dr Beaumonta, jak i jego stryjowie walczyli w wojnie o niepodległość. Po wojnie ojciec Williama, Samuel Beaumont został farmerem w Liebanon w Connecticut. Samuel i Lukrecja Beaumont mieli w sumie dziewięcioro dzieci. Jednym z nich był urodzony 21 listopada 1785 roku syn William.
Młody Beaumont zostać farmerem zamiaru nie miał. Na początku 1809 roku, William rozpoczął praktykę u Dr Benjamina Moore z Champlain. Nie było wtedy wielu uczelni medycznych w USA, więc normalnym było, że uprawnienia uzyskiwało się poprzez odbycie praktyki u innego lekarza. W czerwcu 1812 takie uprawnienia otrzymał William.
13 września 1812, w wieku 26, dr William Beaumont wstąpił do armii amerykańskiej, jako oficer i lekarz chirurg, z pensją 30 dolarów miesięcznie. W tych czasach leczono winem, opium, i rtęcią, Beaumont, musiał być w jednak dobrym lekarzem, i nie bez powodów był dumny z faktu, że żaden z jego + 200 przypadków nie zakończył się śmiercią pacjenta. Po zakończeniu wojny, William opuścił wojsko i w czerwcu 1815 roku rozpoczął prywatną praktykę w Plattsburgh, NY, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Deborah Platt Green. Beaumont ponownie wstąpił do armii w grudniu 1819 roku, tym razem jako chirurg. Został wysłany do Fort Mackinac na Mackinac Island nad Lake Huron, drugim co do wielkości z Wielkich Jezior. W sierpniu 1821, Beaumont wziął urlop i udał się do Plattsburgh, gdzie wziął ślub z Deborah. Po dość urozmaiconym życiu osiadł na starość w St Louis gdzie kontynuował praktykę medyczną. W marcu 1853 roku dr Beaumont poślizgnął się na oblodzonym schodku przy wyjściu domu pacjenta, mocno uderzając głową. Powstał wtedy krwiak, który spowodował i jego śmierć 25 kwietnia.

Alexis St Martin

Alex St. Martin urodził się 18 kwietnia 1794 roku w Kanadzie. W czasie, kiedy zaczyna się nasza historia był traperem, pracującym w American Fur Company na Mackinac Island. Zmarł w St Thomas de Joliette, Quebec w 1880 roku.

Żołądek
Żołądek (łac. gaster, ventriculus, stomachus) - narząd stanowiący część przewodu pokarmowego, którego zasadniczą rolą jest trawienie zawartych w pokarmie białek (nie zachodzi trawienie tłuszczów, a trawienie cukrów jest wręcz hamowane przez niskie pH żołądka). Żołądek wydziela sok żołądkowy zawierający enzymy trawienne:

Żołądek wydziela kwas solny, który uaktywnia enzymy trawienne oraz zabija drobnoustroje. Wytwarza około 2 litrów kwasu solnego dziennie. Kwas żołądkowy jest wystarczająco silny, aby rozpuszczać metale, ale nie ma czasu, aby zniszczyć ścianki żołądka, ponieważ w ciągu każdej minuty w nabłonku żołądka wymianie ulega 500 tys. komórek. Jak wiadomo pyzatym jest również podobno najkrótszą drogą do serca mężczyzny, ale raczej nie tego, który często się "żołądkuje". Mawiał zaś, że "...żeby być szczęśliwym, trzeba mieć dobry żołądek i złe serce...".