Plamy nasienia Plamy nasienia na cienkiej bieliźnie i pościeli nadają materiałowi charakterystyczna sztywność. Są one nieregularnej budowy, szaro-białawe o ciemniejszych brzegach. Na grubych materiałach sperma nie wnika w głąb podłoża ale zasycha na brzegach. Na włosach i włóknach przypomina ślady zastygłej parafiny.  Plemniki w pochwie zachowują żywotność tylko kilka godzin, w zwłokach 2-3 dni. Jednak w pewnych sytuacjach mogą być wyjątkowo wykryte nawet po upływie tygodni.

Aby móc stwierdzić, iż dana plama jest nasieniem ludzkim najlepiej szukać w niej plemników. Jednak plemniki szybko giną. Można też szukać mleczanu dehydtrogenezy - składnika specyficznego dla nasienia.  Oświetlenie lampą kwarcową z tzw. filtrem Wooda daje niebieskawą fluorescencję. Jeśli nie można stwierdzić plemników pomocna jest  próba Florence'a - po dodaniu płynu Lugola (jodyny) na granicy zetknięcia się z odczynnikiem wytwarzają się kryształki w postaci ciemnobrunatnych igieł i romboidalnych płytek. Nasienie można dalej badać metodami analizy DNA.

Ślina Ślinę zdradza obecność ptialiny - substancji dla niej charakterystycznej, pozwalającej na rozkładanie skrobi zwierzęcej i roślinnej. Do identyfikacji używa się roztworu Lugola po uprzednim zastosowaniu roztworu skrobi.  Metoda PCR-DNA pozwala na identyfikacje danej osoby po śladzie śliny.

Włosy Istotny dowód w wielu sprawach stanowią ludzkie włosy. Dzieję się tak dzięki temu, że są one stosunkowo łatwe do zidentyfikowania. U dorosłego człowieka włosy na głowie rosną średnio w tempie 2.5 mm na tydzień. Wzrost ustaje z chwilą śmierci, lecz kurczenie się skóry uwydatnia owłosienie – stąd też mity o włosach rosnących po śmierci. Najpierw bada się cechy morfologiczne porównywanych włosów: kolor, grubość, obecność rdzenia, wygląd końcówek, ślady farbowania, trwałej itp.

Włosów do badań porównawczych nie wolno odcinać - muszą być wyrwane.
Do identyfikacji włosów ludzkich, tak jak w przypadku broni wykorzystuje się  mikroskop porównawczy. Inną  metodą jest wykorzystanie tzw. neuronowej analizy aktywacyjnej - tzn. próbki włosa bombarduje się neutronami przez co poszczególne zawarte tam pierwiastki emitują specyficzne promieniowanie gamma. Jednak jest to metoda zbyt skomplikowana i zbyt kosztowna. Bada się tak unikatową zgodność chemiczną poszczególnych próbek. 
Także działanie niektórych trucizn powoduje osadzanie się we włosach charakterystycznych związków toksycznych. 
Do identyfikacji indywidualnej włosa stosuje się najczęściej badanie DNA.

Inne

Treść zza paznokci
Do pobierania próbek służy drewniana pałeczka, aby uniknąć zadrapań i zanieczyszczenia próbki. Szuka się komórek naskórka, krwi, włosów, oraz charakterystycznych zabrudzeń (smaru, ziemi itp.) 

Smółka
Smółka podlega analizie w wypadku dzieciobójstwa lub utajnionego porodu. Wyschnięte plamy nie maja połysku, są nieregularne i mają 
ciemnozieloną, a czasem czarną barwę. 

Oprócz wymienionych wyżej, sporadycznie bada się także kał, mocz i pot. 

Słowniczek

Surowica - płynna część krwi pozbawiona krwinek, płytek krwi oraz fibrynogenu.  W przeciwieństwie do osocza nie krzepnie. Surowica krwi, także surowica krwi zwierząt uodpornionych przez wstrzyknięcie żywych lub zabitych zarazków albo ich jadów, stosowana jest leczniczo lub zapobiegawczo. Dwa główne składniki białkowe surowicy to albuminy i globuliny. Płyn Lugola - (jodyna) roztwór jodu w jodku potasu. Neutronowa analiza aktywacyjna, NAA, jedna z jądrowych metod stosowanych w analityce chemicznej. Polega na aktywacji neutronowej próbki (np. w reaktorze jądrowym), a następnie analizowaniu widma promieniowania gamma powstałych w próbce izotopów promieniotwórczych. Kluczowym problemem w metodzie jest kalibracja przeprowadzana zazwyczaj dzięki zastosowaniu tzw. standardów (materiałów o znanych koncentracjach badanych pierwiastków). Współczynniki kalibracji można też wyliczyć znając przekroje czynne na reakcje, wielkość strumienia neutronów i czynniki geometryczne procesu rejestracji promieniowania.

Z życia wzięte

1 lipca 1900 w miejscowości Rugia w Niemczech, dwóch braci zniknęło z domu. Nazajutrz w lesie znaleziono ich wypatroszone i  rozczłonkowane zwłoki. Wśród podejrzanych znalazł się wędrowny stolarz - Ludwig Tessnow. Na jego ubraniu i butach stwierdzono ciemne plamy, mogące być plamami krwi. Podejrzany twierdził, że poplamił się  zaprawą stolarską.  Wcześniej (3 tyg. przed morderstwem) miejscowy farmer zauważył uciekającego z łąki mężczyznę. Znalazł na niej siedem swoich owiec porąbanych na kawałki. Paula Uhlenhutha poproszono o analizę plam na ubraniu Ludwiga. W sierpniu 1901 roku naukowiec oświadczył, ze plamy na ubraniu Tessnowa sa palmami krwi ludzkiej i owczej. W 1904 roku "szalonego stolarza" stracono.